Je bent organizer, geen opruimcoach!”Wijze woorden van mijn mentor, Annelies van Overbeek.Na meer dan twintig jaar zijn ze nog altijd raak.Ik ben met trots organizer enkies bewust niet voor opruimcoach.Niet uit minachting, wel omdat ik geen coach benen dat ook niet pretendeer. Ik begeleid mensen in een nieuwe levensfasebij het creëren van overzicht en perspectief,zeker […]

Je toekomst past niet in een overvol huis 🏠✨ In de mei-editie van Okra Magazine mocht ik vertellenwaarom organizen zoveel méér is dan spullen wegdoen.Het is investeren in rust, overzicht én levenskwaliteit. Steeds meer mensen ruilen hun ruime woning invoor een appartement of assistentiewoning.Maar wat neem je mee?En belangrijker: wat laat je met een gerust

Mijn oog valt op wat jij al lang niet meer ziet.Die ene stapel die “tijdelijk” bleef liggen.De kamer die je liever dicht laat.Tegelijk hou ik ook een oog op jou:oop je nog mee, of loop je al over? Mijn oor vangt signalen op tussen de regels.Je hoeft niet alles uit te spreken.Soms hoor ik méér

Rare jongens, die organizers. Wat ik vind dat ik moet doen: strijden tegen ageism. In mijn dromen trek ik als een ware superheldinin een rimpelbestendig Spandex pakten strijde tegen leeftijdsdiscriminatie.In mijn universum telt leeftijd niet. Punt.Niet als excuus, niet als verwijt, niet als filter.Of je gisteren nog googelde hoe je een ei pocheert,of je op

Uniek aan jou is je enorme interessevoor alles wat betreft ordenen en organiseren,je motivatie om dit aan te wenden om anderen te helpen,de kunst om de andere in zijn/haar waarde te laten,je energie/uitstraling die heel stimulerend werkt,je stuurt zonder het gevoel te geven dat je iets oplegt,je neemt het niet “uit handen”.” De feedback van

Strakker, Momi, het kan nog strakker!”Ach, dat waren nog eens tijden…Mijn zonen zetten me collectief voor schutwanneer ik met militaire precisie de was stond te vouwen.De kamer van mijn dochter leek spic en span.Tot ik tegen de kastdeur botste,die prompt een lawine van kleding, speelgoed en schoolboeken uitbraakte. Het kan verkeren, zei Bredero.Nu kijk ik

Commandant Plas.Zo werd ik door mijn ouders genoemd,wanneer ik als oudste van viermijn broers en zusje mee in het gareel hield.Afschuwelijk vond ik dat.Ik wilde immers enkel helpen.Nog steeds wil ik voor mensen zorgen,maar niet met het imago van “gardeville”. Wat als … je bril weer eens spoorloos isof je vreest dat je je sleutels

Je werkster veegt de kruimels op.Ik haal het stof van de keuzes die je uitstelt.Je bent met pensioen.Je zegt dat je het rustiger aan wil doen.Maar je agenda en je hoofd zit voller dan ooit.Je wil ruimte.Maar je bewaart kabels van apparaten die je allang niet meer hebt,naast al je oud-kantooragenda’s. Want ergens weet je

Ik heb echt geen kaas gegeten van boekhouden.Sterker nog: ik heb er een broertje aan dood.Bonnetjes, belasting, BTW, enz. bezorgen me hartkloppingen.Niet van de goede soort.En dus betaal ik met veel plezier een boekhouder.Niet omdat ik het zelf niet zou kunnen leren,gewoon omdat ik er diep ongelukkig van word.Ik besteed véél liever tijd aan waar

Haar handen liggen kalm op haar handtas.Ze weet precies waar alles zit,al nemen haar ogen slechts een wazige wereld waar.Ze is volledig aanwezig in deze ruimte,maar niemand lijkt dat te merken.De bankmedewerker spreekt mij aan:“Wat kan ik voor u doen?”De boodschap is duidelijk:hij ziet niet wie zij is, alleen haar beperking.Ik antwoord “Mevrouw is hier